Bakit nga ba hindi ako botante?

Bakit nga ba hindi ako botante?

Credit: Image from iha.com

Bakit nga ba?

Hindi ko din alam.  Ay hindi pala. Alam ko pala at dahil madami din akong dahilan.

Hindi dahil sa iresponsable akong mamamayan.  Hindi din dahil wala akong pakialam sa bayan.  Hindi din sa kadahilanang binabalewala ko ang demokrasya.  At lalong hindi dahil hindi ko mahal ang bayang tinubuan. Mahal ko ang Pilipinas.

Ang totoo nyan, ang dami ko kasing dahilan.

Hindi ako bumoboto dahil ayaw ko sa pulitiko.  Hindi ako bumuboto dahil sa mahigit sa tatlumpung taon ng aking buhay, wala akong nakita o nadamang pagbabago sa bansa.  Lalong lumalaki ang agwat mayaman at mahirap sa bansa.  Hindi ako bumoboto dahil may tax. Mga tax na kadalasan hindi ko napapakinabangan. O kung may roon man, pakiramdam ko hindi lang dapat iyon ang nakukuha ko.  Produkto ako ng publikong paaralan simula kindergarten hanggang kolehiyo. Ang totoo nyan, maswerte na ako  nun. Dahil kahit papano nakapagtapos ako.  Naging iskolar kuno din ako ng isang pulitiko--isang kongresista para sa dagdag na pantawid para makapagtapos sa kolehiyo.  Pero naging saksi din ako ng hirap ng mga taong umaasa sa katiting na umento buhat sa tulong ng gobyerno.  Para kaming namamalimos sa tulong nila sa kahit konting barya.  Katulad na sabi ko hindi lahat pinapalad.  Mapalad na ako sa lagay na yan, ewan ko lang sa iba. 

Alam ko ang iniisip mo.  Sasabihin mo na, nakinabang naman pala ako pero bakit hindi ko ito binabalik sa kanila? Kaya nga eh, kasi bakit ganito lang?  Nasaan na ang iba? Bakit hindi kumpleto? Bakit pakiramdam ko lagi nyo kaming ginagawang bobo?  Pinapatikim ng kaunti kaming mahihirap, ngunit sandamukal ang kanilang kulimbat sa bayan.

Ang sabi ng iba, rights of suffrage. Oo karapatan yun, pero madalas dinadaya lang yun ng mga nakaupong pulitiko. Hindi ako bumuboto kasi nga kaya nila itong ima-inobra sa paraang gusto nila.  

Pero, noon iyon.

Sa ngayon, mukhang pwede na akong bumoto.  Mukhang lumipas na din ang panahon ng mga dahilan ko para hindi ako bumoto noon.  Salamat sa mga taong bumoto noon. dahilan upang manalo ang taong magiging dahilan ng pagboto ko sa susunod na eleksyon.  Balik na din ang tiwala sa gobyerno na hindi na madadaya ang mga boto at lalabas ang tunay na pinili ng taong bayan. Ang sabi ko noon, hindi naman yan ang tunay na boses ng mamamayan.  Isipin mo na lang, sa limang kandidato isa lang ang mananalo. Ganito ang siste, si kandidato A ay nakakuha ng 5 boto, si B naman ay 6, si C ay 4, si D ay 3 at si E ay wala.  Sino ngayon ang nanalo? Sasabihin mo syempre si B. Tama?  Pero ito nga ba ang boses ng majority.  Hindi syempre.  Dahil kung tutuusin, ang bumoto kina A, C, D at E ay majority na kung susumahin ay 12. At ang labing dalawang yan ay di hamak na mas marami sa anim. Labing dalawa ang talunan, anim ang nagwagi. Kita mo na. Hindi totoong boses ng masa ang nananalo sa eleksyon, kung ang boses ng nakararaming grupo ang nanalo. Pero kung dalawang tao lang pagpipilaan para sa isang pwesto, ito ang tama sa palagay ko.

Ngayon, bago na ang pinuno ng bansa. Nagkakaroon na mga hakbang tungo sa pagbabago.  Yung totoong pagbabago na madadama hindi lamang ng mga nasa tuktok ng triangulo.  Salamat sa mga bumoto noon, at hindi na nagawan ng paraan ng dating administrasyon na imaniobra ang resulta ng halalan.  Sinubukan ngunit nabigo sila. Hindi inakala ng nasa tuktok noon na ang simpleng Mayor ng Davao ang magbabalik ng nararapat para sa taong bayan.

Unti-unti ng naghihilom ang mga sugat na iniwan ng nakaraang mga administrasyon. At ang digmaan ng pagbabago laban sa lumang kalakaran ay inaasahang iigting pa. Maraming magbubuwis buhay, hindi ito mapipigilan para sa kinabukasan ng mga kabataan. Hindi ko alam kung saan tayo dadalhin ng tinatahak natin ngayon. Pero hindi na siguro ito katulad noon na nanatiling lugmok sa kahirapan ang Perlas ng Silangan dahil sa kasakiman ng mga mayayamang iilan. 

Akala ko nga noon isang malaking sindikato ang gobyerno.  Tama pala ako.

#Pilipinas
#Digong
#DU30