...lilok: ang pagpapatuloy [3]...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Warning: May mga eksenang lubhang hindi kaaya-aya, hinhiling na ihanda po ang inyong mga puso at ang isang basong tubig sa inyong tabi.

Paunawa [R18]: Ang susunod na bahagi ay ang pagpapatuloy ng mga pangyayari sa buhay ni Marie at Lita. Ang akdang ito, ang lilok: ang pagpapatuloy [2]", ang "lilok: ang pagpapatuloy [1]", ang "...lilok..." at ang "..lilok: ikalawang yugto..." ay pawang mga kathang isip lamang ng may-akda. Anu mang bahagi na may pagkakahawig sa tunay na buhay at iba pang kwento ay hindi sinasadya. Pinapaalalahanan ang lahat na mayroong ilang bahagi sa akdang ito na lubhang maselan sa mga batang mambabasa. Patnubay ng magulang ay kailangan.

note: upang ganap na maintindihan ang mga pangyayari, inaanyayahan ang lahat na balikan ang mga nakaraan tagpo sa: "...lilok...", "..lilok: ikalawang yugto...", "lilok: ang pagpapatuloy [1]" at "lilok: ang pagpapatuloy [2]".

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

...isang malungkot na mukha ang tumambad sa akin sa pintuan... ngunit hindi iyon ang mukha ni ate Marie...

"Rose?, ikaw ba yan?"...

...biglang yumakap sa akin si Rose at impit na umiyak...

"ate, wala na ang kuya Ron...", aniya..

...si Rose ang nag-iisang kapatid ni Ron, ang kinakasama ni Ate Marie...

"Nasaan na siya?...nasaan na din si Ate Marie?"...sunod-sunod kong tanong...

...pumasok kami sa loob ng bahay at doon nag-usap...pinaliwanag niya na katatapos lang ng libing ni kuya Ron...at si ate Marie naman ay halos isang linggo na din daw sa Ospital...

"Paano namatay si Kuya Ron, anong nangyari?...", tanong ko ulit kay Rose...
"nagpakamatay si Kuya..."...humihikbing sagot ni Rose...

...hindi ko na sya tinanong sa iba pang detalye dahil alam kong masakit sa kalooban iyon...

"saang ospital dinala si ate?", tanong ko ulit sa kanya
"ate nasa national center of mental health si ate Marie..."

...nagulat ako sa tinugon ni Rose...naitanong ko na lang sa aking sarili, "paanong nabaliw ang ate ko?...paano?"... hindi ko maipaliwanag ang aking nadarama ng sabihin niya iyon at ayaw kong maniwala... ngunit nag-aalala man, tinungo ko pa din ang ospital...

sa psychiatric ward...
kitang-kita ko kung paanong magwala ang Ate at pigilin siya ng mga doktor at nurse...hindi na siya katulad ng dati na masayahin sa kabila ng dusa at paghihirap na kanyang pinagdaan...bakas sa kanyang buong katawan ang mga pasa at mga pilat na hindi ko alam kung saan nagmula... hindi na kami pinatuloy ng Head physician na lumapit at makita ni Ate..nagkasya na lang kami na tignan siya mula sa bintanang salamin ng kanyang kwarto...may iniabot na video tapes ang doktor na iyon sa akin...ibinigay daw sa kanila iyon ng mga pulis...nakuha daw nila yun noong araw na magpakamatay ang kuya Ron sa tabi ni ate marie...ibinalik iyon sa kanila dahil maaring makatulong ito sa pagpapagaling ng ate...sinabi sa akin ng doktor na lubhang maselan ang naging kalagayan ng ate kung kaya matatagal pa na manumbalik ito sa normal... hawak ang video tapes, muli akong nagtanong..

"Dok, ano po ang laman nito?..."

sinabi niya na ang video tape na iyon ang magsasabi ng tunay na nangyari at kalagayan ni Ate Marie... ito din daw ang magpapaliwanag kung paano namatay ang kinaksama nya, si kuya Ron...pinalabas muna namin ng saglit si Rose upang mapanood ang sensitibong bagay na iyon...

...sa unang eksena pa lang...napaluha ako sa aking nakita...isa iyong sex video nila Kuya Ron...kasabay ng pagtatalik na iyon...doon ko din nakita kung paano nila hithitin ang drogang pinapagulong mula sa palara...kitang-kita ko din kung paano hatawin ng sinturon ni Kuya Ron si Ate Marie...at sa pagitan ng bawat palo, hinihiwa niya din ng patalim ang balat ng ate, ...tinitusok ng thumb tacks ang likod ni ate Marie, at kung anu-anong bagay ang pinapasak sa kanyang pagkababae...mistula silang mga wala sa katinuan sa tagpong iyon...napapangiwi si ate marie sa bawat latay ng bakal ng sinturon...ngunit parang hindi iyon sa sakit...pinapalakasan pa nga niya iyon kay kuya Ron...maraming sumisirit na dugo...tila halimaw na sinisipsip nila iyon...ang bawat latay ng sinturong iyon ay para bagang isang nakakapanabik na sandali... may pagkakataon din sa video na nagpapalit sila posisyon...si ate ang humahataw ng sinturon kasabay ang paghiwa ng patalim sa iba't ibang parte ng katawan ni Kuya Ron..., para silang asong ulol na nababaliw sa ligaya... nandoon din ang pagpaso ng ningas ng sigarilyo sa dibdib ni ate...napapaluha siya sa sakit...ngunit makailang saglit lang tumatawa ito ng ubod ng sarap na mistulang langit ang kaligayahang nadarama...kakaibang pagpapaligaya ang aking natunghayan, hindi makasunod ang damdamin at utak ko sa namamasdan...mahaba ang oras na kanilang iginugol sa kanilang kaligayahan, ... napahagulgol na ako sa kanilang ginagawa...hindi din ako makapaniwala... hindi ko na alam kung kakayanin ko pa... at sa huling eksena ng videong iyon...kitang-kita ko kung paano putulin ni kuya Ron ang mga daliri ng kanyang paa gamit ang isang sundang...natutuwa syang minasdan ang dugong simisirit... hindi pa siya nakuntento...ginamit niyang muli ang sundang at pinutol nya ang kanyang pagkalalaki....halos napasigaw siya sa sakit...ngunit ang halakhak niya'y abot hanggang langit...itinarak niya ang sundang sa sariling lalamunan...walang ng tinig akong naulinigan...maya-maya lang, nakahandusay na sya at wala ng buhay... nasa tabi pa din nya ang ate ng sandaling iyon...hinihimod ang dugong kumakalat sa sahig... ang ate, hindi umiiyak...nagsasalita na ng mga bagay na tanging sya lamang ang nakakalaam...

...huminto na ang video, ngunit patuloy pa din ang luha ko....halos hindi ko na makayanan ang katotohanang iyon..."bakit sila nagkaganoon?", natanong ko sa aking sarili...pinaliwanag ng doktor na si ate ay biktima ng "sadomasochism"..., tama pareho ng sadista at masokista ang ate at si Kuya Ron...bibihira lamang ang mga kasong iyon sa buong mundo...dagdag pa doon ang pagiging durugista nila na lubhang nagpapalala ng kalagayan ng ate...depression, traumatic experience ang maari daw naging sanhi niyon...

...umuwi kami ni Rose dala ang mabigat na pasanin ng puso...hindi ko alam ang gagawin ko...hindi katulad noon na sa tuwing may problema ako, nandyan si Kuya Lance na handang maging sandalan ko...litong-lito na ako ng mga sandaling iyon, parang gusto ko ng lumipad pabalik ng Amerika at kalimutan ang araw ng pagbalik ko sa Pilipinas...pero paano ang ate Marie...hindi ko siya pwedeng pabayaan..hindi pwede...

...malayo pa kami ngunit tanaw ko na ang mga taong naghihintay sa tapat ng bahay... si Kuya Lance at Ate Lizeth...kasama din ang kanilang anak...

"Kuya? bakit kayo napunta dito? paano?.."...tanong ko sa kanya..
"Kaninang nasa byahe kami, napanood namin sa News ang nangyari kay Ron...nabanggit din na napunta nga ang ate mo sa NCMH...ang sabi ng ate Lizeth mo, kakailanganin mo ako...kami...at alam mong hindi ka namin pababayaan...", paliwanag ni Kuya Lance

sa puntong iyon, napaluha ako ng hindi ko namamalayan...napayakap ako kay Kuya Lance...lumapit din si Ate Lizeth..yumakap din sa aming dalawa at umiiyak... damang-dama ko ang suporta ng dalawa...kung noon tanging si Kuya Lance lang ang nagiging sandigan ko...ngayon nandito na din si Ate Lizeth na handang tumulong sa akin sa malulungkot kong sandali...

...sa loob ng bahay pinag-usapan namin ang mga balak kong gawin...sinabi ko na limang buwan lang ako sa pilipinas...at sa loob ng limang buwan na iyon at mabuti-buti na ang kalagayan ni ate, aalis na ako at isasama ko na si Ate sa Amerika at para doon na din siya magpagaling...kwinento ko sa kanilang dalawa ang napanood ko sa video tapes..at hindi na rin nila ninais na mapanood iyon...habang sinasabi ko ang mga nangyari tungkol sa ate, tuloy-tuloy pa din ang agos ng luha ko...sobrang sakit ng tagpong iyon na tila ba lililok na sa aking puso at buong pagkatao...habangbuhay... mas masakit iyon kaysa sa sakit na aking nadarama ng aking mapagtanto na kahit kailan hindi na magiging akin si kuya Lance...

...mga dalawang linggo na din ang lumipas at ang tagpong aking natunghayan ay hindi pa rin napaparam sa akin puso...minabuti nila ate Lizeth at Kuya Lance na samahan ako sa bahay hanggang sa aming pag-alis ni ate patungo sa Amerika...

..sa balkonahe, nakatitig sa kawalan si kuya lance habang si Ate Lizeth at Rose ay nasa kusina... sinabihan ako ni ate Lizeth na kausapin ko si Kuya Lance ng hindi ako maiinip...

lumapit ako sa kanya...

"Kuya, kamusta kayo ni Ate?", seryosong tanong ko...
"mabuti naman kami, sobrang swerte ko sa kanya?"..."ikaw, may boyfriend ka na di ba?, kelan mo naman balak mag-asawa?", bwelta nya sa akin...

napayuko lang ako sa tanong nya...hindi ko alam ang sasabihin...dahil wala namang laman ang puso ko kundi tanging sya lamang...pagdaka'y bigla syang umimik ng hindi ko inaasahan...

"Mahal mo pa rin ako Lita?", tanong nya...

...itutuloy

..Susunod na po ang "lilok: ang pagwawakas"