Update. Hindi ko alam kung hanggang kailan mawawala ang site na ito. Matagal na din ang panahon na hindi ko na binayaran ang domain na ito. Kung sakali man na mawala na ito, inyo pa din nman matutungahayan ang aking mga kwento sa www.supergulaman.blogspot.com. So parang ganun din. Sa totoo lang, hindi ko na gaanong napagtutuunan ng pansin ang blogging.
Tinatamad? Siguro. Walang bagong kwento? Siguro. Ngunit kung kwento lang naman, sa palagay ko, ang araw-araw na nangyayari sa akin ay sapat na para maging kwento ko sa inyo pero mas pinili ko na yata ang maging pribado at maging abala sa paggawa ng ilang bagay na sa aking palagay ay hindi naman interesante para sa mambabasa. Yun ang sa palagay ko.
☺~~~~~~~~~☺~~~~~~~~~☺
Life. Apat na letra sa ingles. Limang letra sa tagalog. Napaka-simple, mabilis lang at ika nga nila pansamantala lang. Pero totoo naman hindi ba? Sa katunayan, ikaw na bumabasa nito ay hindi na din magtatagal sabihin natin pagkalipas ng dalawang daan taon. Lahat tayo pagkatapos ng taon na iyon ay hindi na muling maaalala at tuluyan makakalimutan. Maliban na lang siguro kung ikaw ay magiging bayani o kaya'y nakagawa ng kapakipakinabang na bagay para sa tao.
Life is temporary. Parang Simeco lang daw yan. Mabilis lang. Pero bakit mo kailangang dumaan sa mga pagsubok Bakit kailangang paghirapan mo ang mga bagay-bagay? Bakit kailangan ng karanasan? Bakit kailangang maging mahalaga, at pagkatapos non ay mamatay ka din naman? Bakit kailangan gumawa ng masama o kabutihan kung sa dulo ay mamatay ka din? Bakit nga ba?
Mahirap, masarap daw ang buhay? Kung titignan mo ang buong sirkulo, ganito lang naman yun. Ipapanganak ka. Maglalaro. Kakain. Magpapalaki. Mag-aaral. Magtratrabaho. Mag-aasawa. Tatanda. Mamamatay. Ganun din sa mundo ng mga ipis. Ipapanganak. Maglalaro. Kakain. Magpapalaki.Mag-aaral. Magtratrabaho. Mag-aasawa. Tatanda. Mamamatay. Malas na lang din kung matyempuhan ng Baygon o tsinelas ni lola. Deds ka nun instantly.
Bakit kailangan mag-struggle? Bakit kailangang o hindi kailangang gawin ang mga bagay-bagay? Bakit lahat na lang kailangang may dahilan? Teka, bakit ko nga din naman ito tinatanong, mamatay din naman tayo?
Life is valuable. Agree? Oo naman, ngunit nakadepende pa din ito sa kung paano ito nakikita ng may hawak nito. Gets? Halimbawa. May isang sikat na doktor ang naka-imbento ng gamot laban sa cancer. Marami syang natulungang may mga sakit. Ngunit ang pinakaaasam nya lamang sa buhay nya ay makapiling nya ang kanyang pamilya na hindi na din nangyari hanggang sya ay mamatay. Sa palagay nyo, naging makabuluhan ba ang buhay nya? Sa pananaw ng iba, oo siguro. Pero para sa kanya hindi.
Ano nga ba ang magpapasaya sa iyo? Ano nga ba ang halaga ng buhay?
Bakit mo kailangan kainin ang masarap na piraso ng cake, kung alam mong mauubos din ito at hindi na muling matitikman?
#life
#lifeisapieceofcake
#buhay
#ryuk
Kala ko ako lang ang nawalan ng enerhiya sa blog. Pero kanyakanyang phase lang siguro yan. For sure, in time hindi mawawala ang urge at talento ng pagkwento. Parang life. (wow maikonek lang!)
TumugonBurahinManik Makina | That MM Blog
Ganundin ako minsan na lang mag blog lalo na ng humagupit ang bagyong yolanda sa aming lugar. Pero ang lahat na mga nakilala ko sa blog at nalaman ang site nila ay hindi ko pa rin nakakalimutan kasi naging bahagi sila sa blog ko. Sa buhay talaga darating ang panahon na may mas pagtutuunan tayo ng pansin. At ang pagtutuunan ng pansin ay iyon kung saan tayo kailangan maging abala para makaraos sa pang araw araw na pangangailangan sa buhay.
TumugonBurahin