Lumaktaw sa pangunahing content

Tingi Culture

Halos matagal-tagal na din pala ako sa Pinas.  Siguro mga nasa dalawang buwan na din. Ibig sabihin halos dalawang buwan na din akong walang trabaho. Walang income, walang pera. Gala, gastos, gastos, gala yan ang tema ko ngayon.  Astang mayaman kahit wala naman.  Astang may pera kahit butas na ang bulsa. Sabihin natin na bilang isang manggagawa sa ibang bansa na hindi naman talaga madali ang umuwi sa Pinas kung wala ka naman talagang limpak-limpak na salaping naipon. Kung meron mang kaunti siguradong ubos din yun kahit sabihin pa natin na mas mura pa din ang bilihin sa Pinas kumpara sa ibang bansa. Pero mura nga ba talaga?

Kung tutuusin ang"tingi" culture na meron tayo dito ang siyang dahilan ng hindi kagandahang asal sa paggasta ni Juan.  Halimbawa, marami sa ating mga kababayan ang mas bibili ng tig-5 pisong pakete ng kape kumpara sa isang pack nito.  Bakit? Dahil sa puntong iyon, yun lang ang meron tayo sa ating bulsa. Hindi lang sa mga gitnang uri ng tao sa Pinas kundi lalo na sa masang isang kahig, isang tuka. Noon pa man, alam na natin ang tinging paminta, asin, vetsin na sa paglipas ng panahon ay naging kultura na. Isang kilong bigas, dalawang stick ng sigarilyo, isang pakete ng noodles, isang tasang kape, 1/8 na kilo ng asukal, 50 sentimos na kendi, 2 pisong fishball, 5 pisong pasa load, 1 sashet ng shampoo, isang sashet ng lotion, facial wash, deodorant at ngayon kalahating tasang kanin (half-rice) at sa susunod magiging batas na daw yan..Wow! Onli in da Pilipins!  Ganito ang kultura sa Pinas, mura ang bilihin sa tinging pamamaraan, yung tipong makaraos lang ang maghapon.  Eh paano naman ang bukas? Syempre tingi ulit.  Kung susumahin, mas malaki ang magagastos mo sa mga tinging nakonsumo kumpara sa bultong nabili.

Kaya nga hindi na din ako nagtataka sa mga OFW na nagbabakasyon na sinasabing masyadong mahal na ang bilihin sa Pinas.  Pero kung ako ang tatanungin, hindi naman talaga mahal, ang totoo nyan napapasarap lang talaga ang iyong paggasta kasi "tingi" nga. Hindi mahal, pero sunod-sunod ang paggasta.

At sa kadahilanang ganito ang kultura sa Pinas, ganito din tayo asintahin ng mga kapitalista at mga negosyante. Ang Nestle, Procter & Gamble, Uniliver, SM… name it. Lahat ng mga yan ay mayaman na dahil sa tinging kultura sa bayan ni Juan. Pero alam mo ba ang masakit? Ganito din kasi tayo asintahin pulitikong lalong nagpapahirap sa kawawang Juan de la Cruz.  Tinging edukasyon, tinging serbisyo medikal, tinging serbisyong pampubliko—mga tinging serbisyo na halos dekada na bago matapos. Mga serbisong kunwari ay totoo, patitikim ka ng kauting sarap. Tikim pa, hanggang sa mahulog ka. Suhol ng kaunting halaga, yari ka!


Tingi-tingi. Mga kalakarang lumilimas sa mga nalalabing piso sa palad ni Juan. 



Mga Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

...Jeepney...

...sarao, mega, armak, malagueña, hebron, at marinel...pamilyar? ...oo, tama mga kilalang pangalan yan sa produksyon ng mga jeepney na pumapasada sa kalakhang Maynila at iba't ibang dako ng Pilipinas...hindi ko nga lang alam kung patuloy pa din ang kanilang pananatili sa merkado... matapos tumumal ang paggamit ng kalesa na syang dating simbulo ng transportasyon ng Pilipinas, naging kultura na nga pilipino ang paggamit ng jeepney... ang mga dating kutsero ay nagsimula ng mag-aral ng pagmamaneho ng jeep at dahil sa may mga pagkakataon na namimiss nila ang kanilang mga kabayo na idinoneyt sa Sta. Ana at San Lazaro, naglagay na lang sila ng pigura ng mga kabayo sa unahan ng jeep...totoo, masyadong senti ang mga Pilipino pagdating sa mga bagay na nakasanayan na... hindi nya ito agad binibitawan hanggang matutunang iayon ang sarili sa dapat nyang malaman... matapos ang ikalawang digmaang pandaigdig at paglisan ng mga Amerikano sa bansa...ang tira-tirang Jeep na ginamit sa digmaan ay mu

...the golden rule...

[repost by request].... mula ng magawa ko ang entry na " Time for Sale ", kung saan pinaliwanag na ang oras ay hindi lang ginto (time is gold)...nagkainteres din ako sa konsepto ng Golden Rule... malamang sa malamang sobrang familiar na tayo sa konseptong ito...ano nga ba ang golden rule?....ang sabi sa bible: "Do unto others as you would want done unto you." (Mt 7:12/Lk 6:31) ang sabi naman sa Budismo: "Putting oneself in the place of another, one should not kill nor cause another to kill" ( Harris E.J. 1997 ) ...halos ganito din ang mga konsepto ayon sa Confucianismo: "Never impose on others what you would not choose for yourself" (Confucius, Analects XV.24, tr. David Hinton) ...maging sa Islam ito rin ang sinasabi, sa katunayan isang sermon ni Muhammad na tinagurian The Farewell Sermon ay sinabi nya: "Hurt no one so that no one may hurt you" ...marami pang mga mga organisasyon at relihiyon sa mundo ang naniwala sa k

Bukang-Liwayway

Mabilis na pumaindayog at lumayag ang mahigit sangdaang milyong segundo na puno ng pananabik sa biyayang sa puso inukit. Matapos ang takip-silim at anino ng kalungkutan, muli ng magtatagpo ang araw at kaparangang pinaglayo ng pag-inog ng daigdig. Isangdaang libong minuto na lamang ang nalalabi at muli ng matatanaw ng kaparangan ang araw na nagtago sa likod ng daigdig. Araw na milyong milya ang tinahak para sa kaparangan nyang iniibig. Sinuong ang bangis ng mga ulap at lason ng hangin upang tuparin ang pagyakap sa kaparangang naghihintay sa pagsapit ng bukang-liwayway. Sa pagyakap ng sinag ng araw sa kaparangan at paghalik ng kaparangan sa araw, doon muling magsisimulang pumitak ang oras. Pagpitak ng kaligayahan na sa alapaap manunulas, iikot, magpupumiglas. Kaligayahang walang katumbas, hindi mailalarawan ng saknong, talata at rehas ng mga salita. Hangin ay iihip tulad ng haranang dalisay sa katapatan at pagmamahal para sa kanyang nililiyag. Hanggang sa wakas.