..ano sa palagay mo?...

matapos mapanood ang nakakakilig na pelikula nila Maricel Soriano sa T2 (Tenement 2), aking naalala at muling binalikan ang mga kwento ng aking namayapang ama. Oo nga pala, ang pelikulang T2 ay isang love story. Isang pag-iibigan ng engkanto at normal na tao... hanggang ngayon akin pa ding iniisip kung tunay nga bang merong mga ganitong bagay sa mundo... ito ba ay isang haka-haka lamang o katotohanan? parte nga lang ba ito ng malikot na imahinasyon ng tao o tunay talaga itong nagaganap sa sangkatauhan?

ang susunod po na inyong mababasa ay isang kwento hango sa binahagi ng aking namayapang ama... kung katotohanan ba ito o kathang isip lamang kayo na po ang humusga...

sa probinsya ng Romblon sa baryo ng San Agustin, dito pinanganak at nagbinata ang magkakapatid na si Jose, Enrico at Ding...oo nga pala meron ding silang nag-iisang kapatid na babae na si Dinia...sa apat na magkakapatid na ito, si Ding ang bunso...sa kabila ng kanyang pagiging bata at kakulitan, likas sa kanya ang pagiging mahiligin sa pagsubok...masipag din si Ding at lagi syang tumutulong sa kanyang ama kasama pa ang dalawang kapatid na lalaki sa mga gawain sa bukid, pangingisda, pangingilaw, pagkokopra at pagkakaingin...

...isang gabi ng huwebes santo, inutusan sila ng kanilang ama na pumunta sila sa gubat upang kumuha ng mga panggatong na gagamitin para sa paghahanda sa biyernes santo...madilim ang daanan na kanilang tinahak patungo sa pusod ng gubat...bitbit ang sulo, malakas ang loob ng magkakapatid kahit batid nila na mapanganib ang pagtungo sa gubat dahil sa mga engkanto daw na nandoon... patuloy sa paglalakad ang magkakapatid ngunit biglang napansin ni Enrico na parang paulit-ulit lang ang kanilang dinaraan...hindi nagpadala sa takot ang magkakapatid bagkus minarkahan nila ang bawat puno na kanilang madaanan...at makailang lakad pa, tunay ngang sila ay paulit-ulit lamang sa kanilang nilalakaran... at dahil dito, agad nilang binaliktad ang kanilang damit at patuloy na naglakad hanggang makarating sa lugar na matatagpuan ang dekalidad na mga panggatong...

....naghanap si Ding ng pagsasabitan ng sulo at doon din may nakita siyang malaking puno sa madilim na bahaging iyon ng gubat...agad na binunot ang sundang...akma na niyang bibigyan ng isang malakas na sibak ang katawan ng punong iyon ng bigla itong gumalaw...laking gulat ng magkakapatid na isa pala itong binti ng kapre...isa malaking nilalang na may malaking tabakong hinihithit...sa pagkabigla ng mag-kakapatid, agad silang nagpulasan... mabilis ang takbo ng magkakapatid at naiwan ni Ding ang kanyang sundang at sulo...nakarating sila sa ilog na malapit sa paanan ng gubat...at upang bigyan pagkakataon ang pagal na katawan, naglublob sila dito at namahinga ng sandali...maganda ang liwanag ng buwan ng sandaling iyon, tila ba nagbabadya iyon ng paglipana ng mga hindi pangkaraniwang nilalang...makailang sandali pa, may narinig silang kakaibang ingay...

"ik...ik....ik...."

....hinanap ni Jose ang tinig...laking gulat nito ng tumambad sa kanya ang isang manananggal...isang nilalang na lumilipad na humihiwalay ang pang-ibabang bahagi sa pang-itaas na bahagi ng katawan..bagkus na matakot...sinipa ito ni Jose ng buong lakas...sa lakas ng sipang iyon, agad na tumalilis ng paglipad ang nilalang...pinagpatuloy nila Jose ang paglalakad hanggang makarating sa dulo ng ilog...lagpas hatinggabi na ng oras na iyon at kailangan na nilang makabalik...at sa takot sa kanilang ama, namulot na lang sila ng kahoy sa daraanan, wala man ito sa kalidad na hinahanap ng kanilang ama..kahit papano may nadala sila...

...matapos ang kakaibang karanasang iyon, hindi na iyon nila pinag-usapan pa...

...linggo ng pagkabuhay...nagkayayaan ang magkapatid na magpunta sa kabilang baryo upang makipagsayawan...napaka-natural ng ganitong kaugalian sa mga probinsya...sa mga taga-lungsod, disco ang tawag natin dito... (*hindi ko na po babanggiting ang pangalan ng baryo para hindi ito katakutan ng karamihan*)... sa baryong iyon, laking gulat ng magkakapatid na karamihan ng mga babae dito ay may kakaibang ganda...ang kutis nila'y hindi kutis ng mga babae sa probinsya...mapuputi ang kutis ng mga babae doon... sa kabila nyon hindi nagtaka ang magkakapatid dahil dayuhin ang lugar na iyong ng mga turista...nakipagsaya ang magkakapatid... at nakipagkilala sa ilang mga dilag... si Ding bilang isang bunso ay kabado sa ganitong pagkakataon...lumapit kay Ding ang isang babae at inaya syang sumayaw...sumunod naman ito... tinitigan nya ang mukha ng babae...wala itong kanal sa pagitan ng ilong at labi...tinignan nya ang iba pang babae sa paligid...ganun din ang kanyang napansin... tinitigan nya ang kasayaw...ngunit hindi ito direktang makatitig sa kanya...sa puntong iyon, kinabahan na sya...nagdahilan na lamang na nagugutom na sya at kakain lamang saglit...pagdating sa lugar ng kainan, halos itim na pagkain ang nakahain...wala syang tikman sa bawat putaheng iyon bagkus hinanap ang kanyang mga kapatid at inaya agad ito na umalis... ..kinaumagahan, nabalitaan nila na hindi natuloy ang sayawan sa baryong iyon...inusog daw ang sayawan sa unang araw ng Mayo...

~~~***~~~

hanggang sa mga pagkakataong ito...hindi pa din ako ganap na naniniwala sa mga kwentong iyan ng aking amang si Ding...ngunit kung imbento lamang ito ng aking ama...nakakapagtaka lamang dahil noong minsan na magbakasyon ako sa Romblon, (*15 years old pa lang ako nun*) na-ikwento din ito sa akin ni Uncle Jose... .

...sa aking pagtigil sa Romblon ng ilang araw, nakaugalian ko na ang pagtamabay sa may malapit sa paaralan upang manood ng baseball...sosi nga ang laro dito eh, hindi basketball kundi baseball...doon din may nakilala din akong isang magandang batang babae na nagpakilalang anak daw sya ng kapitan ng baranggay...laking gulat ko ng sinabi ng pinsan ko na halos isang taon ng patay ang anak ng kapitan...