...gintuang sundang...

...alas-onse na nga gabi ngunit hindi pa din ako dinadalaw ng antok...samu't sari ang pumapasok sa aking diwa...mga problema sa mundo, pangarap sa buhay, pag-ibig... sobrang dami...halo-halo...

...palalim na talaga ang gabi, pero biling-baliktad pa din ako sa higaan...hindi talaga ako makatulog... magkagayun man pilit ko pa ding pinikit ang talukap ng aking mata... nasa posisyong ang aking braso ay nasa noo habang nakapikit ng maramdaman kong biglang lumiwanag ang paligid... nakakasilaw na liwanag...bahagya kong iminulat ang aking mata... isang magandang dilag na nakatunghay sa aking pagkakaidlip... napabalikwas ako sa aking higaan...gulat man, sya'y tahimik kong pinagmasdan...hindi sya umimik ngunit inaabot nya sa aking ang isang sundang na may ginintuang talim...

"Grace, ikaw ba yan?..para saan ito?", pabulong kong imik... ngunit yumuko lamang sya at marahang nagsabi na ako ang kanyang pinili upang magapi ang mga mandirigmang Kilaw na sumisira sa balanse ng mundo...

"balanse ng mundo?... kilaw?...gapiin?"...sunod-sunod kong tanong... "oo, nasa iyo ang kapangyarihan, gamit ang sundang na iyan, mapipigilan mo ang pagsira sa balanse ng mundo", wika ng dilag... iyon lamang at bigla itong naglaho sa aking harapan...

... gulat at lito akong naiwan sa aking kinatatayuan...nalilito at nag-iisip, bumalik ako sa higaan, at muling ipinikit ang mga mata...at nang sandaling imulat ko ang aking mata, nasa pagitan na ako ng isang digmaan... digmaan sa pagitan ng tao at mga kilaw...mga kilaw na may kakaibang itsura na animo'y mga taong alimango na may pakpak ng katulad sa paniki... ang buntot nila'y katulad sa mga pagi na mistulang may lason kung ikaw ay matataman n'yon...

...magulo at madilim paligid...kaliwa't kanan ang panaghoy, iyakan...mga nasusunog na bahay, bumabaha ng dugo ng mga tao at kilaw... wala na akong nagawa kundi gamitin ang ginintuang sundang... aking hinarap at pinaslang ang mga kilaw sa aking daraanan...isa, dalawa, tatlo... ang dami nila...libo-libo... matagal ang labanan, parang daang taon ang lumilipas...ngunit tila ba hindi din ako makaramdam ng pagod o maging gutom... patuloy akong lumalaban gamit ang ginintuang sundang... sa patuloy kong pagtakbo at pakikipaglaban, nakarating ako sa isang kweba... hindi katulad ng aking mga nadaan, tahimik ang kwebang iyon...nagtataka man, pumasok ako sa loob ng may makita akong liwanag sa dulong bahagi nito... at muli, nakita ko ang magandang dilag...

pinagmasdan nya ako...at tinanong... "bakit mo ginamit ang ginintuang sundang sa pagkitil ng buhay?... ang iyong mga pinaslang ay maaaring ang iyong mga kamag-anak, kapatid, magulang o ang iyong pinakamamahal..." ... "sinabi ko na gamitin mo ang sundang upang gapiin ang kilaw, ngunit hindi nangangahulugan na sila ay iyong papaslangin...".... gulat at napakunot noo ako sa kanyang sinabi, "ano ang gagawin ko kung hindi ko sila papatayin?" .... kalmadong muling nagwika ang magandang dilag, "kahit kailangan hindi naging solusyon ang pagpaslang ng walang pakundangan gamit ang kapangyarihan sa pagsasaayos ng suliranin sa mundo..." ..."ang ginituang sundang na iyan ay kabilang sa iyong bahagi... alam kong alam mo ang ibig kong sabihin.." at muli, tuluyan na naman itong naglaho sa aking harapan...

lumabas ako ng kweba...wala na ang kaguluhan...tahimik ang paligid... tumingala ako sa langit... "tak..." .... "tak...tak..tak"... umuulan.. malakas ang ulan...

...nagulat ako sa lakas ng biglaang buhos ulan... 5:30 na pala, mabuti na lang walang pasok ngayon kung hindi mala-late ako nito... panaginip nga naman oh...Friday pala...June 12... Independence Day...

"Ang bawat tao ay may kalayaan na gawin ang naiisin, ngunit may kaakibat itong tungkulin... Ating gamitin ang ginintuang sundang sa pagkamit ng tunay na kalayaan... ang biyayang talas ng isipan at ginintuang puso para sa bayan..." ---SuperG

Happy Independence Day sa lahat!