...ang panyo...

ika-pito ngaun sa buwan ng oktubre...ang pinaka-paborito kong araw sa bawat buwan...maaga akong nagising at nagbihis para makupunta agad sa trabaho..."grabe ang gwapo naman nito",(*nakaharap ako sa salamin*)...matapos ang ilang orasyon, naglagay ng konting pabango, sinuot ang bagong labang sumbrero, sinuot ko din ang ilang palamuti na bigay ng Grasya ko, at naglagay na din ako ng sound system sa tenga ko...ayun, presto handa na akong lumarga...

..."ayuz mukhang ok nmn ang lahat, maaga pa eh...maluwag ang byahe ngaun", sabi ko sa sarili... ang totoo nyan, ang umaga ang pinakagusto kong oras ng pagsakay ng jeep o pagbyahe...syempre, halos lahat ng makakatabi mo sa jeep ay mga fresh pa at mababango patungo sa kani-kanilang trabaho o eskwelahan...sa may kanto, naghintay din ako kaunti bago sumakay ng jeep, namimili ng walang gaanong tao, para hindi masyado maiinit...ilang saglit pa..ayan may jeep na...naupo ako malapit sa estribo..ok itong lugar na ito, tamang-tama sa pagpasyal ko sa mundo ng imahinasyon....sa madaling salita, tutunga na naman ako... habang papalayo kmi sa kantong aking pinaghintayan, unti-unti na ding napupuno ang aming sasakyan...ok na din ang pwesto ko, kahit medyo malaki yung katabi ko, kaaya-aya nmn ang amoy ng kanyang pabango....

...malayo na din ang aking nalalakbay sa mundo ng imahinasyon...huminto ang jeep, may pumara..may sasakay..., nagsumiksik itong tumabi sa pagitan namin ng malaking tao na aking katabi knina...umusog kami ng onti para paupuin siya...ngunit bigla akong natigalgal sa aking nalanghap....noong una inakala ko lng na baka nga guni-guni ko lang un..iniisip na baka ako lang din yun..inalala na baka nga dahil ang bibig ay malapit sa ilong..pasimple kong kinuha ang armas na inabot sa akin ng nanay ko knina..."ang panyo"..pasimple akong huminga at inamoy iyon...pero hindi akin ang amoy na iyon, nagsipilyo ako ng ilang minuto eh...at yun na nga alam ko na kung saan galing ang kakaibang amoy na iyon...

...pinilit kong inunawa ang kanyang amoy na bka nga nakalimutan niya lang maligo ng isang linggo o dalawang buwan..kung sabagay hindi namn krimen ang hindi paliligo..wala pa namn akong nakikilala na nakulong ng dahil sa hindi paliligo...pero iba ito...amoy tinapay siya...ito ung tinapay na kung tawagin ay "putok"...ibang klase ang amoy, ito ung amoy na hindi lang basta tumatambay sa ilong...dumidikit yata ito sa balat...pumapasok sa iyong epidermis...manunuot at didiretso sa iyong sistema...matindi ito, inabot na nya aking sikmura..sumasama na ang pakiramdam ko..hindi ko na maunawaan kung nasusuka na ako o natatae...hindi ko na kaya...sa loob ng bag na aking tangan, ipinasok ko ang panyo, at duon pasikreto kong winisikan ito ng imported kong pabango...bwahahaha, sigurado maliligtas na ako sa amoy na ito....pagkatapos ng ilang saglit, pinantakip kong muli ang panyo sa aking ilong...mmhhhhh..."kala mo ha? kaya mo ang armas ng bigay ng nanay ko.."...napapangiti na sana ko nung oras n iyon...pero ibang klase itong si manang, kumapit siya sa baras ng jeep..nakataas ang knyang kamay..."waaaaa!"...nalilito na ako nung oras na iyon...gusto ko nga bumaba at sumakay sa ibang jeep...pero ang mahal na ng pamasahe ngaun...kailangan kong magtiis at mag-isip ng paraan...

...makailang saglit pa, may pumara sa may edsa...dalidali akong sumalisi at umupo sa likod ng driver ng jeep...sa pwestong ito, mukhang ligtas na ako...binaba ko na ang aking armas upang matiyak kung abot pa dun ang "nuclear weapon" ni manang... pero oo nga...umiikot na ang mala-lason na amoy n iyon sa buong jeep...pero mas ok na ang pwesto ko ngaun...kaya ko na itong harapin gamit ang armas na bigay ng nanay ko..."ang panyo"...