Lumaktaw sa pangunahing content

..dalawang daan siyamnapu't apat na araw...

"im forever yours...faithfully..." -Journey

dalawang daan siyamnapu't apat na araw, walong oras at labin' walong minuto mula ng huli tayong magkita...kamusta ka na? mahigit kalahating taon na din ng muli kang bumalik at ako'y iyong iniwang muli upang tuparin ang iyong mga pangarap, ang aking mga pangarap, ang ating mga mga pangarap...pinili nating magsakripisyo sa halip na magbingi-bingihan sa pintig ng puso...

...sa pagkakataong ito, hayaan mo akong magpasalamat sa mga sakripisyo at sa walang sawang pagmamahal na inukol mo sa akin... ikaw na naging kabalikat ko sa mga problema at sama ng loob ko aking ama sa tuwing kami'y nagkakasagutan noon.. sa halip na ako'y iyong kampihan pilit mong pinaunawa sa akin ang mga posibleng dahilan ng mga problema ng aking tatay...pinaunawa mo sa akin ang halaga, pagmamahal at sakripisyo ng isang ama na inuukol nya sa kanyang anak... pinaunawa mo sa akin na hindi ako dapat magtanim ng sama ng loob sa kanya... salamat...tama ang sinabi mo na "khit anong gawin, tatay mo pa din sya"...at yun na nga, sa huling sandali ng aking ama, alam kong masaya sya sa pagkakaroon ng Grasya ng kanyang pinakapaboritong anak... naalala ko pa nga ang huling araw ng pagkakausap nain ng aking tatay, tinanong ka nya sa akin at sinabi, "Yet, nasaan na ang asawa mo?"... lumingon ako ng bahagya sa kanya at sinabi kong, "nandun pa po, natutulog"... "bumalik kayong dalawa mmayang gabi at dito na kayo mag-noche buena", wika nya...natuwa talaga ako sa tugon nyang iyon...hindi pa man tayo naikakasal alam kong masaya sya na ikaw ang aking minamahal...ngunit sa noche buenang iyon, hindi na sya lumabas na kwarto...lumipas ang pasko, nagkulong lamang sya sa kanyang sya doon..masama daw ang pakiramdam ng tatay ang sabi ng nanay ko....at yun na nga 26 ng umaga ng Disyembre...wala na ang aking ama....

...tunay ngang nakakalungkot ang pagpanaw ng isang ama...nakakalungkot dahil hindi na nya matutunghayan ang aming pag-iisang dibdib..nakakalungkot dahil hindi na nya makikita ang pinakaabangan nyang mga apo... ngunit sa kabila nun, alam kong masaya sya sa nakikita nyang pagmamahalan namin ng aking Grasya...at knyang pagpanaw ipinangako ko na hindi ko pababayaan at lubusan kong mamahalin ang aking Grasya...

...kamusta na kaya ang aking Grasya?...ako'y nasasabik sa iyong muling pagbabalik...at khit malayo ka ngayon sa akin, ang iyong pagmamahal ay nandun pa din...ipinadarama mo na hindi karagatan ang pagitan natin...nandoon pa rin ang mga paalala at pakikinig... sa'yo ko natutunan na walng silbi ang pamamahalan kung hindi naman ito pinag-iingatan...pangako mahal, akin itong pag-iingatan... pag-iingatan hanggang wakas... ngunit hindi ko pa din maiwasan na ikaw ay aking hanapin...matunghayan ang mukha mo na nakamasid sa aking paggising... hinahangad na sa bawat araw na lilipas, ikaw at ang iyong pagmamahal ang aking kapiling...miss na kita...

Mga Komento

  1. nakakaiyak naman.. ang lungkot ng pasko nyo nung nawala ang ama mo..

    grabe. . bilang na bilang yung araw at oras. . ayos yan!

    TumugonBurahin
  2. aw!

    ang aga-aga mo naman magpaiyak. :)

    TumugonBurahin
  3. aww.. yun lang.. alam ko den nmn pinagdaanan mo..huhuh.. (tears dropping)...hahaysz..boyetness.. i know how happy you are coz of grace.. and her name suits her..
    ahheee..

    TumugonBurahin
  4. Your GRACE is one lucky girl!
    Good luck sa mga nagmamahalang magkalayo :D
    Good luck sayo Gulaman!
    Good luck din sa AKIN!

    TumugonBurahin
  5. @ paperdoll

    uu nga eh, pero at least pinatapos nya ang pasko...ang bilis lng din...mag-iisang taon n din pla...

    @joshmarie
    eheks..pcensya n po...:)

    @Gelene
    uu nmn tagal n ntin magkakilala...cguro mga mahigit 8 years na din...

    @ Kristina, Kris, Tina, Tinay, Nang2
    yup...kaya yan...:D

    TumugonBurahin
  6. sigh, miss ko na din tatay ko... singhot...

    TumugonBurahin
  7. haiks...sir...haiks...haiks...
    dalawa na kayo ni Ma'am arah...haiks...

    TumugonBurahin
  8. hindi ko alam kung malulungkot ako kasi

    andun pa rin ang saya sa nabasa ko..ang

    sarap kasing malaman na may ganun pa

    ring pagmamahalan...isang malaking

    tagumpay yung sa inyong dalawa ni mommy

    grace..saludo kami sa inyo..sana nga

    lang makahanap din kami ng isang

    relasyong tulad ng sa inyo..nakaka

    inggit talaga pero alam mo naman na

    hanga kami sa relationship nyo..lalo na

    kaming mga TIGAERS!!!hehe

    TumugonBurahin
  9. ayaw kong magreact.. ayoko ding magsabi ng kahit na anung salita.. komment lang to.. at ang masasabi ko lang: NO COMMENT..

    TumugonBurahin

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

...Jeepney...

...sarao, mega, armak, malagueña, hebron, at marinel...pamilyar? ...oo, tama mga kilalang pangalan yan sa produksyon ng mga jeepney na pumapasada sa kalakhang Maynila at iba't ibang dako ng Pilipinas...hindi ko nga lang alam kung patuloy pa din ang kanilang pananatili sa merkado... matapos tumumal ang paggamit ng kalesa na syang dating simbulo ng transportasyon ng Pilipinas, naging kultura na nga pilipino ang paggamit ng jeepney... ang mga dating kutsero ay nagsimula ng mag-aral ng pagmamaneho ng jeep at dahil sa may mga pagkakataon na namimiss nila ang kanilang mga kabayo na idinoneyt sa Sta. Ana at San Lazaro, naglagay na lang sila ng pigura ng mga kabayo sa unahan ng jeep...totoo, masyadong senti ang mga Pilipino pagdating sa mga bagay na nakasanayan na... hindi nya ito agad binibitawan hanggang matutunang iayon ang sarili sa dapat nyang malaman... matapos ang ikalawang digmaang pandaigdig at paglisan ng mga Amerikano sa bansa...ang tira-tirang Jeep na ginamit sa digmaan ay mu

..regalo...

Paalala: ooooppssss...bago po tayo magbasa, paki-play muna ang youtube video sa gilid, para may background tayong musika... ...kanina pa ako nakaharap sa monitor ng computer ko...nag-iisip kung ano ang maaari kong maibahagi sa inyo...gusto kong sanang ikwento ang pakikipaglaban ng mga espesyal na numero na nasa utak ko, ito ang mga numerong itinago sa kaaramihan ng tao, mga numerong pinalayas sa mundo at siniksik sa maliliit na espasyo...ngunit tila ba hindi ito angkop sa panahon na ngayon, hindi matalo ng utak ang bugso ng damdamin ko...tila ba umaayon ito sa araw ng mga puso...hindi ko alam baka sa ibang araw ko na lang sila maipagsigawan...ang sabi ng puso ko...ito ang i-blog mo... ang themesong nang buhay mo...ha? themesong...wala ako nun...kahit kami ni Grasya walang themesong eh... hindi ito bola...hindi stir...limang taon na kami pero themesong wala kami...mahilig ako sa musika...rnb, pop, love songs, blue songs, alternative, rap, rock, emo, country songs, noise ...o kahit ano..

Bawal Basahin ang Nakasulat Dito

"Bugtong-bugtong. Hindi tao, hindi hayop, wala ka nito, wala din ako, wala ang bawat Pilipino, ano ito?" Sagot: Disiplina Ano nga ba ang disiplina? O mas maganda tanungin natin ang mga Pilipino.  Pero kahit anong hagilap nito, hindi ito makikita dahil wala ito sa bokabularyo ng Pilipino.  Aminin man natin o hindi, isa tayo sa madaming lahi sa buong mundo na wala nito. Kung sa ranking na 1-10 at 10 ang pinakamataas, malamang sa malamang ay 10.5 tayo sa kawalan ng disiplina.  Hindi ko naman sinasabi na lahat ng Pilipino ay ganito ngunit ito ang katotohanang hindi natin maitatanggi.  Maraming problema sa Pilipinas tulad ng basura sa estero, ilog at dagat, traffic sa lansanggan, mga taong walang trabaho, mabagal na proseso sa mga opisina pampubliko man o pribado, droga, korapsyon, prostitusyon, tsimosa sa kalye o social media, teenage pregnancy, squatter sa mga kalunsuran, sugal, babaero na hindi naman gwapo, mga siga sa kalye, rapist, lasenggero, holdaper, mamatay t