Lumaktaw sa pangunahing content

...kalma lang boss!...


stressed out ka na ba?... kung estudyante ka man or isang empleyado, malamang nakakaranas ka din minsan ng ganitong mga pagkakataon... pero teka umabot ka na ba sa matinding level... un level na minsan hindi mo na naiintidihan ang iyong sarili at and ibang tao... yung tipong lahat ng lumapit sa iyo ay gusto mong ibalibag paitaas at pasabugan ng nuclear weapon... ahehehe... inaanyayahan ko po kayong lahat na panoorin ang mga sumusunod na video clips... hindi ko alm kung matatawa ako o maawa sa mga taong ito.... pero sana hindi tayo umabot sa ganitong pagkakataon... kalma lang boss, mag-ehersisyo.... ngumiti at hayaang ang problema ang mamroblema sa iyo!











note: ang inyong natunghayaan ay babala para lahat! relax!...

Mga Komento

  1. hindi ko makita yung video... sayang. pero yung mga sinulat mo, naranasan ko na yun. pero wala pa naman akong naiibalibag. hehe. di ko kaya...maliit lang ako. :)

    TumugonBurahin
  2. hahaha..lols mamaya ko na panonoorin.. natutuwa ako sa pasyal pasyal...lols

    kitakits

    TumugonBurahin
  3. huwaw. mukang masaya yun tsong!
    pero wag nmn sana umabot dun! ahaha!
    yngaats tsong! :]

    TumugonBurahin
  4. to the highest level naman ang inabot ng kanilang stress.

    nakakatuwa sila..pero in fairness nakakatanggal stress ung video..itry ko ng din minsan magbalibag ng mga gamit sa trabaho..hhaha..

    nakikisaw2x lng ako :)

    TumugonBurahin
  5. hindi kaya mag nagbalibnag ako ng gamit sa kaopisinahan eh mawalan ako agad ng trabaho? hahaha

    ayyyy! wala pala akong opis.. ahihihihi

    TumugonBurahin
  6. @joshmarie
    ahehehe...wla sguro java script an PC mo...meron ata nun available online... :)

    @kosa
    ahehehe..cge cge... ;)

    @jeszieBoy
    ahahaha...uu nga...masakit yan sa batok...highblood...ahahaha...

    @poging (ilo)CANO
    ahahaha...wag sayang ang gamit...sisante ka pagnagkataon..ahahaha...

    @~yAnaH~
    sure un..sisante ka...ahahaha... wala pa lgn opis...sa bahay nyo na lng kaw magbalibag...ahahaha....:D

    TumugonBurahin

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

...Jeepney...

...sarao, mega, armak, malagueña, hebron, at marinel...pamilyar? ...oo, tama mga kilalang pangalan yan sa produksyon ng mga jeepney na pumapasada sa kalakhang Maynila at iba't ibang dako ng Pilipinas...hindi ko nga lang alam kung patuloy pa din ang kanilang pananatili sa merkado... matapos tumumal ang paggamit ng kalesa na syang dating simbulo ng transportasyon ng Pilipinas, naging kultura na nga pilipino ang paggamit ng jeepney... ang mga dating kutsero ay nagsimula ng mag-aral ng pagmamaneho ng jeep at dahil sa may mga pagkakataon na namimiss nila ang kanilang mga kabayo na idinoneyt sa Sta. Ana at San Lazaro, naglagay na lang sila ng pigura ng mga kabayo sa unahan ng jeep...totoo, masyadong senti ang mga Pilipino pagdating sa mga bagay na nakasanayan na... hindi nya ito agad binibitawan hanggang matutunang iayon ang sarili sa dapat nyang malaman... matapos ang ikalawang digmaang pandaigdig at paglisan ng mga Amerikano sa bansa...ang tira-tirang Jeep na ginamit sa digmaan ay mu

...the golden rule...

[repost by request].... mula ng magawa ko ang entry na " Time for Sale ", kung saan pinaliwanag na ang oras ay hindi lang ginto (time is gold)...nagkainteres din ako sa konsepto ng Golden Rule... malamang sa malamang sobrang familiar na tayo sa konseptong ito...ano nga ba ang golden rule?....ang sabi sa bible: "Do unto others as you would want done unto you." (Mt 7:12/Lk 6:31) ang sabi naman sa Budismo: "Putting oneself in the place of another, one should not kill nor cause another to kill" ( Harris E.J. 1997 ) ...halos ganito din ang mga konsepto ayon sa Confucianismo: "Never impose on others what you would not choose for yourself" (Confucius, Analects XV.24, tr. David Hinton) ...maging sa Islam ito rin ang sinasabi, sa katunayan isang sermon ni Muhammad na tinagurian The Farewell Sermon ay sinabi nya: "Hurt no one so that no one may hurt you" ...marami pang mga mga organisasyon at relihiyon sa mundo ang naniwala sa k

Bukang-Liwayway

Mabilis na pumaindayog at lumayag ang mahigit sangdaang milyong segundo na puno ng pananabik sa biyayang sa puso inukit. Matapos ang takip-silim at anino ng kalungkutan, muli ng magtatagpo ang araw at kaparangang pinaglayo ng pag-inog ng daigdig. Isangdaang libong minuto na lamang ang nalalabi at muli ng matatanaw ng kaparangan ang araw na nagtago sa likod ng daigdig. Araw na milyong milya ang tinahak para sa kaparangan nyang iniibig. Sinuong ang bangis ng mga ulap at lason ng hangin upang tuparin ang pagyakap sa kaparangang naghihintay sa pagsapit ng bukang-liwayway. Sa pagyakap ng sinag ng araw sa kaparangan at paghalik ng kaparangan sa araw, doon muling magsisimulang pumitak ang oras. Pagpitak ng kaligayahan na sa alapaap manunulas, iikot, magpupumiglas. Kaligayahang walang katumbas, hindi mailalarawan ng saknong, talata at rehas ng mga salita. Hangin ay iihip tulad ng haranang dalisay sa katapatan at pagmamahal para sa kanyang nililiyag. Hanggang sa wakas.