Lumaktaw sa pangunahing content

...kape sa tanghali...

Note: Ang inyong matunghahayan na sulatin ay aking ginawa habang nagkakape sa tanghaling tapat. Walng bahagi ng mga susunod na pangungusap at parirala ang may koneksyon sa kape.

...malungkot ang paligid ngaun...hindi ko alm kung saan nanggagaling ang ganoong pakiramdam...sa init ba ito ng araw sa labas?...o bka nmn sa playlist ko ngaun?.."blues" kc ung trip kong music ngaun... hindi nmn din ito epekto ng task ko...pero bkit ganun?... nakausap ko nmn ang aking Grasya ngaun araw na ito...pero bkit ang lungkot?..hindi kya dahil sa sinabi nyang namimis nya ako ng sobra... o baka nmn dahil mas sobrang namimis ko sya... matatagal-tagal n din n hindi ko sya nakikita...pero khit anu pa man, lagi ko nmn sya kasama...nand2 sa isipan at sa aking puso...

1 missed call, 2 missed calls, 3 missed calls...waaaaa...sobrang mis ko na nga sya... oo nga, baka epekto din ito kc ng hobby ko...ang mag-isip ng kung anu-anu... totoong mahirap ang kalagayan ko ngaun...mahirap ang laging nag-iisa...sa jip, lagi akong nag-iisa, kumakain ako sa foodchain ng nag-iisa,nagsisimba akong nag-iisa...wla akong gana n pumunta sa mall, gusto ko kc c Grasya ang kasama.. pero ang totoo nyan inde nmn ako loner, masayahin akong tao, palakaibigan, makulit..prang adik... pero dumadating pa din ako sa punto n hinahanap ko sya... hindi ito simpleng pagkakataon sa buhay ko...simula p man, lgi ko n tlga syang hinahanap...maging busy man ako sa trabaho maghapon...may mga saglit n hihinto ako at iisipin ang mga pagkaktaon n magkasama kmi...ung mga kulitan nmin...ung thumb war...ung mga hagod sa ilong...ilan lng yan sa mga nagpapangiti ng bwat sandali ko sa araw-araw... natutuwa nga ako minsan sa sarili ko, nagagawa kong ibalik ung parehong pakiramdam n nadama ko nung mga masasayang sandaling iyon kya kht saglit napapangiti tlaga ako... minsan nakatitig ako sa kawalan at tpos mahuhuli ko ang sarili ko n nakangiti na...pra akong baliw...pero yan siguro ang sikreto ko kya khit papano nakaka-survive ako sa matinding kalungkutan...

...pero ngaun bkit ang lungkot? ...dahil b sa pumapasok na ako sa realidad... realidad na hindi ko sya kasama ngaun..realidad na malayo sya sa piling ko...realidad n sa pag uwi ko ngaun hindi ko sya makikita...ganun pa man umaasa ako sa pagkakataon na makakasama n kmi..hindi lng isang araw, isang buwan...kundi habangbuhay...

..tapos n itong blog entry n ito, naalala ko ulit ang masasayang sandali nmin ng Grasya ko...npapangiti na ako...hindi simpleng kalungkutan ang tatalo sa pangarap nming dalawa...wala..

Mga Komento

  1. AAAAAAAAAAAWWWWWWWWWWWWWW! korek ka dun! a lifetime of Grace is worth the wait and sacrifice! AAAAAAAWWWWWWWWWW!

    TumugonBurahin
  2. isa lang masasabi ko...

    ITULOY NA ANG DAPAT ITULOY..

    GAWIN NA ANG DAPAT GAWIN!!!


    HAHAHAHHAAH

    nangdamay ka pa sa kalungkutan mo!!!!

    TumugonBurahin

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

...ibigay ang hilig...

isang mapagpalayang araw sa inyong lahat...nandito na naman po ang inyong superhero na si SuperGulaman na walang inatupag kundi mambulabog sa inyong natutulog na mundo... bulaga! nitong mga nakalipas na araw, medyo naging isnabero ako sa mga tags at awards na pinukol sa akin...pasensya na po medyo naging busy kasi ang inyong poging Superhero (ahem!) at nagkakaroon din kasi ako ng maliliit na problema kaya medyo na de-depress din ako, lalo na sa pagkawala ng aking medyas at tsinelas (hindi ako maka-move on... ahahaha!...)... pero syempre kunyari lang na nadedepress ako o bisi-bisihan dahil alam nyo naman gusto ko lang bigyan ng dahilan ang aking katamaran... ahahaha... at para hindi na magtampo ang aking magaganda at poging katropa...ito na po at ginawa ko na... ibigay ang hilig... bilang panimula, pasasalamatan ko na si Stacey ng Stacey Avenue para sa "The Perpetual Smiling Blogger Award" na ito...hindi ko lang din alam kung magkakapatid sila ni Mike at Mon, mga Avenue kasi...

...halimaw...

[R18] ang inyo pong mababasa ay bahagi lamang ng imahinasyon ng may-akda... humihingi po ako ng pang-unawa sa anumang eksena sa kwento na sa inyong tingin ay hindi kaaya-aya.... salamat po.. . mula sa madilim na bahaging iyon... doon mo matatagpuan ang mga tulad namin... mga nilalang na naghihintay ng pagkakataon... pagkakataon upang lapain ang mga biktimang katulad din namin... mga halimaw.... ...malalim na ang gabi at mula sa aking kinauupuan... naaaninag ko kung paanong magsunggaban ang dalawang halimaw na iyon sa masukal na bahagi ng parkeng ito.... ang isa sa kanila'y katulad ko... isang bampira... bampira na naglilipana kapag lumalim na ang kadiliman.... bampira na sumisila sa laman... bambirang sumisipsip ng dugo... dugo ng buhay... sa kabilang banda ang isa pang-halimaw ay kabilang sa mga lobo... mga lobo na handang lumuray ng laman upang matugunan ang kanilang matinding pagkagutom at pagkauhaw.... ...hindi na bago sa akin ang ganitong pagkakataon... isa na lamang itong nat...

...mahika ng mga kulay...

...lahat naman tayo siguro ay kilala ang color wheel o ang color circle na tinatawag...ito yung bilog na parang roleta ng kapalaran na maraming kulay...basta yun na yun...kung hindi mo iyong alam, aba! susumbong kita sa teacher mo sa elementary...aheks.... ...ang color wheel daw ay binubuo ng maraming kulay ngunit sa mga kulay na iyon, laging kabilang dito ang mga kulay na pula (red), luntian (green) at bughaw (blue)... bakit kaya? ang sabi sa chizmis, kapag pinaghalo-halo mo ang kulay na iyan meron kapang iba pang kulay na mabubuo...halimbawa, kung paghahaluin natin ang red at green...ang kalalabasan daw ay tsaraaan!... dilaw (yellow)...oha! isa itong magic... tapos kung pagsasamahin mo ang blue at red (blue + red), kulay lila (violet) naman ang kakalabasan....at kung blue at green ang pagsasamahin mo...syempre blue-green color ang kakalabasan nun... ahehehe... ...pero magkagayun man, nakakatauwang isipin na ang mga kulay na ito ay tunay ngang may reaksyon sa bawat isa...eh paano nama...